Trots dat ik voel❤️
Gisteren werkte ik op een voor mij bekende Psychogeriatrische afdeling waar veel onrust is door roep en loopgedrag.
In de avond rond 21:30uur hoor ik ineens een harde angstige roep " mama, mama, mama". Opzoek naar de kamer waar het vandaan komt. Ik kom uit bij een kamer waar ik de dame in kwestie al een tijdje ken, eerst een D-zep afdeling en nu al een tijdje hier geland. Grote sprongen gemaakt en veel onrust is verdwenen door de warme en kundige zorg van deze afdeling.
Ik ga bij deze oudere dame op bed zitten en vertel dat mama nog niet thuis is maar waarom ze zo aan het roepen is. "Mijn bed is nat". 10 minuten eerder is ze naar het toilet geholpen door een collega maar dit gedeelte is ze kwijt. Ik stel haar gerust dat alles nog droog is.
"Kom even bij me liggen", ze schuift op in het bedje van 90cm en kijkt me vragend aan. Samen liggen we daar en ik houd haar hand vast. " Papa is dood he?", ik voel de brok in mijn keel want op deze vraag was ik niet voorbereid omdat ze eerder verder in het verleden was. "Ja papa is dood en jij bent al een oude dame".
"Ik kan niet slapen, blijft bij me"... Waarop ik de vraag stel waarom ze niet kan slapen. "Nou mijn ogen gaan niet dicht en als ze dicht zijn gaan ze tranen" even blijf ik bij haar liggen en vallen haar ogen meerdere keren dicht. Ik geef aan dat ik ook terug naar bed ga omdat mijn eigen bedje toch het allerfijnste ligt, dit begreep ze goed en haar onrust was verdwenen.
# warme zorg, # zorg met mijn hart # trots dat ik voel♥️